අරාගේ අඩවිය.

දුස්ටකමේ සවුන්දර්ය සහ රත්මලානේ තවත් කතා  ලංකාවේ ස්වතන්ත්‍රකරුවන්ගෙන් මා මනාප ස්වතන්ත්‍රකරුවන් ජීවත්ව සිටින්නේ එක් අතක ඇඟිලි ප්‍රමාණය තරමට යැයි පැවසීමට මා පැකිලෙන්නේ නැත.       ඒ කිහිප දෙනා අතර මංජුල වෙඩිවර්ධනයාණෝ සිටින බව කිව යුතු ම ය. එයට හේතු බොහෝ තිබුණ ද ඒ සෘජු, නොබිය ලිවීම ප්‍රධාන කාරණා වන අතර අන්තර්ගතය කෙසේ වෙතත් ඒ කාව්‍යමය කතාකරණය ද මා සිත් ඇද බැඳ තබා ඇත.       කවියන් කිහිපදෙනෙකු කතාකරණයට පය තබා ඇති අතර ඒ කිසිවෙකුට තම කාව්‍යත්වය සඟවා ගත නොහැකි විද ? නැතිනම් හිතාමතා තම කාව්‍ය වචන හසුරවමින් කතාවට ඔබ්බවුවේ ද ? කෙසේ වෙතත් වෙඩිවර්ධන නම් කවියා ඔහුගේ කිසිම ලේඛනයකින් සැඟවීමට ඔහු උත්සහ නොදැරීම ම ප්‍රස්තුතය කිම වුව පාඨක අප එහි ඇද බැඳ තැබීමට සමත්ව ඇත.       වෙඩිවර්ධනයාණන්ගේ සියලු පොත් කියවූවෙකුනම් ඔහුගේ පොත් තුළ කිදා බැසීමේ දී ඒ අකුරු වචන භාෂා ශෛලය තුළ අප අතර මං කරනු ඇති. එනිසා ම ඔහුගේ පොතේ ම වචන සොරා ගෙන මෙම සටහනට මා ද ඔබ්බවමි.        ඔහුගේ සියලු පොත් හරහා ලිංගිකත්වය, මිනිසාට කෑම බීම තරමට සමීප අත්‍යවශ්‍යතාවක් ලෙස පෙන්නුම් කිරීම සුවිශේෂී වන අතර මේ කෙටි කතා පොත තුළ ද එසේමැයි.        "පා

 ඒ සහෘදයා සමුගත් කලු අඟහරුවාදා..... එකල විවිධ වු පෞද්ගලික ගුවන්විදුලි නාලිකා නොමැති යුගය යි. බොහෝ නිවෙස්වල ශ්‍රී ලංකා ගුවන්විදුලිය අසන අවධියයි. එහෙත් රාත්‍රියේ මූසල නිහඬ බව හැර රේඩියෝ තබා විදුලි එළිය පවා රතු සහෝදර තුන්ඩුවෙන් නොදැල්වෙන යුගය යි. එදින හිරු සැඬ වු දිවා කළ උදා වී තිමබුණි. රට තොට භිතිය, සැකය,රජයන අසුභ පුවත් නිතර ඇසෙන යුගයයි.බොහෝ නිවැස් වල කැබිනෙට්ටු උඩ පරණ රේඩියෝවක් තබා හො ආරංචි දැනගැනිමට උත්සුක පිරිසයි. නිතර නිතර විශේෂ පුවත් සුලබ කලකි ඒ. නිවස් පූරා රැව්දුන්නේ සුපුරුදු ගුවන්විදුලි සංස්ථා වෙළඳ සේවයේ තම්මැට්ටම් හඬයි. මෙන්න විශේෂ ප්‍රවෘත්තියක්...කියු සැනින් කඩපිලේ නිවසේ අය රේඩියෝව වටා රොක් වන්නෙ කුමකින් කුමක් සිදුව ඇත්දැයි දැන ගැනිමේ කුහුලෙනි.අපරාධ මිනිමැරුම් පැහැරගැනිම් සාමාන්‍යය කරනය වි තිබුනද එදින ලක්මාතාව දෙදරා යන ශෝකි රාවයක් ගුවන් විදුලියෙන් ප්‍රචාරනය විය. ඒ වෙනකක් නොව රටේ බහුතර පිරිසකගේ හදවතේ ලැගුම් ගත් ඒ සිහින කුමරා ජනනායකයා කලාකරුවා වු විජය නම් සුවිශේෂි සහෘදයාගේ ඝාතනයයි.රටම එකවර මොහොතකට නිහඩ විය.කිසිවෙකුගෙ මුවින් වදනක් පිට නොවුනි,පහර ලද නිදිකුම්බා පත්‍ර සේ ජන හදවත් මොහො

 වාසියට කට සොලවන  රූකඩ බෞද්ධ මහනායකවරු සහ නාමික බෞද්ධයා. ============================================== ආගම මිනිසාගේ සාමය,සතුට,හික්මවීම,අධ්‍යාත්මක සුවය වැනි කරුණු නිසා ලොව පහළ වුවද මෙතෙක් ලොව වැඩි ම ලේ ගැලීම් සිදුව ඇතතේ ද සිදුවන්නේ ද ආගම මූලික කරගෙනය. ලොව අන්තවාදී මුසල්මානුවන් දරුණු ලෙස ලේ වගුරවද්දී එයට මුල පිරූ වතිකානුව ඇතුළු පෙර ක්‍රිස්තියානි ප්‍රජාව ද කුරුස යුදයේ නාමයෙන් ඇසට ඇසක් දතට දතක් යන න්‍යායෙන් එකල යුරෝපයේ ලේ ගංගා ගලායෑමට සැලැස්වු බවත් එයට එවක පාප්වහන්සේලා පවා මූලිකත්වය ගත් බවත් අප දනිමු. ලොව යුද්ධ හෝ ලේ වැගිරීම් අවම ලෙස සිදු කරනු ලබන්නේ බෞද්ධයන් සහ හින්දූන්ය. හින්දුන් පවා ඉන්දියාවේ සිදු කළ යම් යම් දෑ නිසා ලේ වැගිරීම් අවම තැනට බෞද්ධයන් පත්ව ඇත. නමුදු ලංකාවේ මෑත කාලයේ එය කණපිට පෙරළමින් බෞද්ධ අන්තවාදය ද හිස එසවු බව අප දනිමු. සතුරාට ද මෛත්‍රී කිරීමට ඉගැන්වු බුදු දහමේ යතිවරුන් බොදු බලසේනා වැනි සංවිධාන පිහිටුවා ගනිමින් අන්තවාදී අදහස් ජනතාව අතර පැතිරවු බව අප දනිමු. බේරුවල ඇති වු ගැටුමේ දී බෞද්ධ යැයි කියා ගන්නා පිරිස් එයට සහය දැක්වන බව හෙළි විය. ඩෑන් ප්‍රියසාද් වැනි කුක්කන් බෞද්ධ සළ

 සුවසැරිය, මුහුණු පොත හා මාධ්‍ය මර්ධනය. =================================== මුහුණු පොත යනු අද ඕපාදූප, බොරු, මඩ ආදි දෑ ප්‍රචාරය වන කිසිඳු හරයක් නැති භාවිතයක් මෙන්ම ඉන් රටේ ප්‍රශ්න විසඳිය නොහැකි බව ද රටේ ඉහළ පෙළ නායකයින් මෙන්ම උගතුන්,බුද්ධිමතුන් ද මුහුණු පොතේ ම සමහර පුද්ගලයෝ ද වරින් වර පවසනු මා දැක ඇත. නමුදු ලෝකයේ කෙසේ වෙතත් ලංකාවේනම් මුහුණු පොතින් සිදුකළ හැකි දෑ බොහෝ වන අතර එය ආණ්ඩු සෑදීමට මෙන්ම පෙරළීමට තරම් වරෙක ප්‍රභල වේ. එයට හොඳ ම සාධක ලෙස රටේ සියළු පක්ෂ මුදල් වියදම් කරමින් මෙහි  බලය තමා අතට ගැනීමට තැත් දැරීම සහ ලියන අය හට මුදල් ගෙවා තම කණ්ඩාමට එකතු කර ගැනීම ද දැකිය හැක. ඒවා පිළිනොගන්නා අයට දිය හැකි හොඳ ම උදාහරණය රටේ අවසන් නායකයන් දෙදෙනා ම මුහුණු පොත හරහා පළ කළ අදහස්ය. වරෙක මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා තමා බලයට ගෙන ඒමට සහයෝගය දැක්වා මුහුණු පොතේ තරුණ කණ්ඩායම් ප්‍රසිද්ධියේම ඇගයීය.,  පසුව එම කණ්ඩායම්ම එතුමාව හාස්‍යයට ගෙන පහර පිට පහර ගැසූව ද එතුමන් මුහුණු පොතට පුර්ණ නිදහස දුන්නේ තමා බලයට ගෙන ඒමට මුහුණු පොත දුන් සහයට කෘතගුණ සැලකීමක් ලෙසදැයි අප නොදනිමු. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිඳුන් බලයට පත්වූ පසුව අ

 මාගේ විදෙස් අත්දැකීම්.... ප්‍රංශය.. මා මුලින්ම විදෙස් ගත වූයේ ගමන් බලපත්‍රයක් පවා නැතිවය. "එහෙම කොහොමද රට යන්නේ?" කියවන ඔබට සිතීම, වරදක් නොවේ. නමුදු මා මුලින් ම ඉන්දියාවට බෝට්ටුවෙන් ගියෙමි. මසක් හමාරක් නැවතීමට සිතා නීති විරෝධීව ගිය ඒ ගමන මට එරට ම එපා කරවිය. ඒ අපිරිසිදුකම පමණක් නොව මගේ රටේ ඇති ඒ බොහෝ දෑ මට නිතර සිහිවීම එයට බලපෑ ප්‍රධාන හේතුවයි. දින දහයක් හෝ එහි නොසිට මා නැවත මවුබිමට පැමිණියේ ඒනිසාවෙනි. දෙවනුව මට සිංගප්පූරු වරායේ රැකියාවක් ලැබුණූ අතර මා ගමන් බලපත්‍රය හැදුවේ එම රැකියාවට ය. එදා බෑගයක ඇදුම් ඇසුරුම් කළේ ද අම්මා ඇතුළු ගෙදර උදවියයි. මා ඊටවත් උනන්දුවක් නොදැක්වූයේ රට යාම ඒ තරමට මට එපා වු කාරණාවක් නිසාවෙනි. සියල්ල ලක ලෑස්ති කර දී මා ඇරලීමට ගුවන්තොටුපලට යාමට ද සූදානම් වූ විට නිවසේ කිසිවෙකුටත් එහි පැමිණීම  තහනම් කර මිතුරන් සමඟ ඒ හිතුවක්කාර පුත්‍රයා කටුනායක බලා ගියේය. කටුනායක දී මිතුරන් හැරදා යා නොහැකිව හා පෙර රට අත්දැකීමේ අප්‍රසන්නතාවය මත නැවත හැරී ගෙදර පැමිණියේ ය. එදා මට ලක්බිම හැරයාමට නොහැකියාවක් විද, නොදන්න මිනිසුන් මැද තනිවීමට බියක් වීදැයි මා නොදනිමි. පසුව මට ප්‍රංශය

 තම දරුව ගෙදර දමා නොරටක දරුවා නලවන අපේ අම්මා..[ආයම්මා] ========================================================== තමරට ගම ඇරලයි ආවේ.. ගේ දොර ඇරලයි ආවේ.. නෙත පිරි කඳුළිනි ආවේ.. නුඹ නළවන්නයි ආවේ... කාන්තාවක් රැකියාව සඳහා විදෙස් ගත වීම තුළ එම පවුල් පසුබිමේ ඇති වන ගැටළු ගැන කතා බහට ලක්කරන කිසිවෙකුත් එම කාන්තාව මුහුණ දෙන මිල කළ නොහැකි සිත් වේදනාවන් ගැන කතා කරනුයේ ඉතා සුළුවෙනි. මොනිකා රුවන්පතිරණ යනු කාන්තා පීඩනය ගැන ප්‍රායෝගිකව තම කවියෙන්, සමාජය දැනුවත් කළ කවිදි‍යකි. කාන්තාවක් තම ගම රට හැරදා සතුටින් වෙනත් රටක බැල මෙහෙවරට යයි ද? මෙම කවි පද හතර කියවු මා හට වෙනත් රටවල දරුවන් නළවමින්, පැය විසි හතර පුරා තම රටේ තනිකර ආ තම දරුවා ගැන හිතන, විඳවන, පිච්චෙන අම්මා කෙනෙකුගේ වේදනාව කෙතරම්දැයි හැඟිනි. අද කාන්තාව තම රට හැර වෙනත් රටක සේවයට යන්නේ සතුටින් ද? බොහේ විට සතුටින් බව හැඟවුව ද ඇය ඇතුළතින් හඬාවැටෙන සැටි කිසිවෙකු සිතා ඇත් ද? අද මුහුණු පොත හරහා බොහෝ විදෙස්ගත සහෝදරියන් සිනා මුසු මුහුණින් පිංතූර දැමුව ද සමාජයට තමා සතුටින් බව හැඟවීමට යම් යම් දෑ ලියා පල කළ ද ඇගේ කඳුළේ වේදනාව ඈ හිස තබනා කොට්ටය හැර කවුරුන් දන